ผลการศึกษาที่ตีพิมพ์ในวารสารScience Advancesอาจช่วยแก้ไขสิ่งที่เรียกว่าดวงอาทิตย์ย้อนแสง ซึ่งเป็นคำถามสำคัญที่คงค้างอยู่ในวิทยาศาสตร์ของดาวอังคาร

ผู้เขียนนำ Lujendra Ojha ผู้ช่วยศาสตราจารย์ประจำภาควิชากล่าวว่า "แม้ว่าก๊าซเรือนกระจก เช่น คาร์บอนไดออกไซด์และไอน้ำจะถูกสูบเข้าสู่บรรยากาศของดาวอังคารในยุคแรกๆ ในการจำลองด้วยคอมพิวเตอร์ แบบจำลองสภาพภูมิอากาศยังคงต่อสู้ดิ้นรนเพื่อรองรับดาวอังคารที่ร้อนและเปียกในระยะยาว" ของ Earth and Planetary Sciences ใน School of Arts and Sciences ที่ Rutgers University-New Brunswick "ฉันและผู้เขียนร่วมของฉันเสนอว่าดวงอาทิตย์ที่ขัดแย้งกันในวัยเยาว์อาจได้รับการกระทบยอด อย่างน้อยก็บางส่วน ถ้าดาวอังคารมีความร้อนใต้พิภพสูงในอดีต"

ดวงอาทิตย์ของเราเป็นเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ฟิวชันขนาดใหญ่ที่สร้างพลังงานโดยการหลอมไฮโดรเจนให้เป็นฮีเลียม เมื่อเวลาผ่านไป ดวงอาทิตย์ค่อยๆ สว่างขึ้นและทำให้พื้นผิวของดาวเคราะห์ในระบบสุริยะของเราอุ่นขึ้น ประมาณ 4 พันล้านปีก่อน ดวงอาทิตย์จางลงมาก ดังนั้นสภาพอากาศของดาวอังคารช่วงแรกน่าจะเย็นจัด อย่างไรก็ตาม พื้นผิวของดาวอังคารมีตัวบ่งชี้ทางธรณีวิทยามากมาย เช่น ก้นแม่น้ำโบราณ และตัวชี้วัดทางเคมี เช่น แร่ธาตุที่เกี่ยวข้องกับน้ำ ซึ่งบ่งชี้ว่าดาวเคราะห์สีแดงมีน้ำที่เป็นของเหลวอยู่มากเมื่อประมาณ 4.1 พันล้านถึง 3.7 พันล้านปีก่อน (ยุค Noachian) ความขัดแย้งที่เห็นได้ชัดระหว่างบันทึกทางธรณีวิทยาและแบบจำลองสภาพภูมิอากาศคือความขัดแย้งของดวงอาทิตย์รุ่นเยาว์

บนดาวเคราะห์หิน เช่น ดาวอังคาร โลก ดาวศุกร์ และดาวพุธ ธาตุที่สร้างความร้อน เช่น ยูเรเนียม ทอเรียม และโพแทสเซียมจะสร้างความร้อนจากการสลายกัมมันตภาพรังสี ในสถานการณ์เช่นนี้ น้ำที่เป็นของเหลวสามารถเกิดขึ้นได้จากการละลายที่ด้านล่างของแผ่นน้ำแข็งหนา แม้ว่าดวงอาทิตย์จะจางลงกว่าตอนนี้ก็ตาม ตัวอย่างเช่น บนโลก ความร้อนใต้พิภพก่อให้เกิดทะเลสาบใต้ธารน้ำแข็งในพื้นที่ของแผ่นน้ำแข็งแอนตาร์กติกตะวันตก กรีนแลนด์ และแถบอาร์กติกของแคนาดา มีแนวโน้มว่าการหลอมเหลวที่คล้ายกันอาจช่วยอธิบายการมีอยู่ของน้ำของเหลวบนดาวอังคารที่เย็นยะเยือกเมื่อ 4 พันล้านปีก่อน

นักวิทยาศาสตร์ได้ตรวจสอบชุดข้อมูลต่างๆ ของดาวอังคารเพื่อดูว่าการให้ความร้อนผ่านความร้อนใต้พิภพเป็นไปได้หรือไม่ในยุคโนเชียน พวกเขาแสดงให้เห็นว่าสภาวะที่จำเป็นสำหรับการหลอมใต้ผิวดินจะแพร่หลายบนดาวอังคารในสมัยโบราณ แม้ว่าดาวอังคารจะมีสภาพอากาศที่อบอุ่นและเปียกชื้นเมื่อ 4 พันล้านปีก่อน ด้วยการสูญเสียสนามแม่เหล็ก การทำให้บรรยากาศบางลง และอุณหภูมิโลกที่ลดลงในเวลาต่อมา น้ำของเหลวอาจคงที่ในระดับความลึกมากเท่านั้น ดังนั้น หากสิ่งมีชีวิตเกิดขึ้นบนดาวอังคาร อาจเดินตามน้ำของเหลวไปสู่ระดับความลึกที่มากขึ้นเรื่อยๆ

"ในระดับความลึกดังกล่าว ชีวิตสามารถดำรงอยู่ได้ด้วยกิจกรรมความร้อนใต้พิภพ (ความร้อน) และปฏิกิริยาของหินกับน้ำ" Ojha กล่าว "ดังนั้น ใต้ผิวดินอาจเป็นตัวแทนของสภาพแวดล้อมที่เอื้ออาศัยได้ยาวนานที่สุดบนดาวอังคาร"

ยานอวกาศ Mars InSight ของ NASA ลงจอดในปี 2018 และอาจช่วยให้นักวิทยาศาสตร์ประเมินบทบาทของความร้อนใต้พิภพในการอยู่อาศัยของดาวอังคารได้ดีขึ้นในยุค Noachian ตาม Ojha

นักวิทยาศาสตร์จาก Dartmouth College, Louisiana State University และ Planetary Science Institute มีส่วนร่วมในการศึกษาครั้งนี้บาคาร่า สมัครบาคาร่า